Με αυτή την άρνηση καλοσωρίζεις τον ήλιο
ο δρόμος μέσα μας καίγεται σαν ύπνος
Πιο δύσκολα ενώνονται δύο σώματα λιγνά
μετέωροι λίγο πιο ψηλά από τις αφίσες
Το στήθος σου τεντώνει σε ανίατη διέγερση
πριν μας πιάσει η αγωνία των πανελληνίων
Η Τουρκία αγαπά τον πόλεμο το πρωί
δύο θωρηκτά διαλύουν το φεγγάρι
Λουλούδια δίχως τέλος και δίχως χρώματα
όσους πεθαίνουν έγχρωμα τους προσλαμβάνουν
Κάντε έναν κύκλο οι άνεργοι και πηδάτε
συνέχεια μέχρι να αγγίξουν τη λύση
Η θάλασσα θα έχει τώρα γίνει δώδεκα
κάποιοι θέλουν να τις κοιμηθούν άλλοι εξατμίζονται
Στο άνυδρο τοπίο που σταμάτησε ο κόσμος
οι εξωγήινοι κερδίζουν πάντα τα κορίτσια
Παναγιώτης Βούζης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου